Verslag van het bezoek van “Convivium De Betuwe” aan Ojah (producent van plantaardige vleesvervangers “Plenti” en “Beeter”).
In Ochten, gelegen in onze regio Neder-Betuwe, hebben in 2009 drie Wageningse voedingstechnologen, in een door de fruitveiling verlaten hallencomplex, een productiebedrijf gesticht om met een zelf-uitgevonden en gepatenteerde technologie, in het kader van de vlees naar Vega transitie, van plantaardig eiwit en water alternatieven voor vlees en vis te maken.
Van de proefproductie, van 30 ton plantaardig “kippenvlees”, werd door de “Vegetarische Slager”, na een monster geproefd te hebben, direct twee derde aangekocht.
Alleszins de moeite van een kennismaking waard voor een kritisch, op smaak, puur en eerlijk gericht, gezelschap zoals leden van SlowFood “De Betuwe” zijn.
Op vrijdag 24 februari om stipt 15.30 uur werden wij met maximaal 20 personen verwacht. Het bijna voltallige gezelschap werd om die tijd ontvangen in een ontvangstruimte boven aan de trap met thee en koffie, waar we een interessante uitleg over Ojah kregen.
Deze grafiek maakt duidelijk wat het voordeel is van een volwaardige plantaardige eiwitbron t.o.v. een dierlijke bron.
Van soja- of gele erwtenmeel met water worden door Ojah middels “High Moisture Extrusion” kluwens van eiwitvezel tot gestrekte vezels gedwongen.
De pap wordt daartoe door een schroefpers geleid en de hoogte van de druk samen met de ingestelde temperatuur en water beïnvloedt de vezeldichtheid en daarmee de structuur, de malsheid van het product “kip” of “vlees”.
Het product is geheel glutenvrij en de eiwitsamenstelling bevat alle essentiële aminozuren. De smaak wordt door Ojah omschreven als “neutraal”.
Het product wordt in verschillende brokstukjes of reepjes , soms met enige kruiding, diepgevroren opgeslagen en in bulk verkocht aan klanten all over the world, die smaakaanpassing, merk, verpakking verkoop en distributie naar eigen inzicht zelf regelen.
Het bedrijf is in een aanzienlijk tempo gegroeid tot nu 180 werknemers, de productie draait 24/7 door, binnenkort wordt er ongeveer 10 ton product per uur geproduceerd en er zijn plannen om in de USA, een tweede productievestiging te bouwen, om daar lokaal grondstoffen in te kopen en transportkosten te verminderen.
Aansluitend werd ons in de Research en Development Kitchen de gelegenheid geboden enkele producten te proeven, een stukje “kip”, een stukje “varkensvlees” en een gefrituurde “kippenvleugel”.
Het verschil in vezeligheid en malsheid was tussen deze hapjes duidelijk aanwezig, de smaak sterk afhankelijk van de toegevoegde kruiden. De “kippenvleugels” zijn vanwege een deeg omhulling niet glutenvrij.
Na een rondgang door de uitgebreide fabrieksruimtes kregen we bij het afscheid allemaal nog een doos met diepgevroren monsters mee naar huis.
Bij Ed en Darja thuis hebben de deelnemers, onder genot van een glas wijn, nog lang nagepraat over dit interessante en geslaagde bezoek (deels ook over andere zaken gesproken).
Er werden, naast salades en stokbrood met kruidenboter, ook op de barbecue geroosterde drumsticks en vleugels geserveerd, zodat een vergelijking met vegakip goed mogelijk was.
De meeste aanwezigen concludeerden dat de genoten hapjes met smaakmakers van Ojah lekker waren en als goede en smakelijke eiwitbron in het dieet zal passen. Maar jammer dat de naamgeving naar vleesgerechten verwijst, want daarmee bestaan toch belangrijke verschillen en dat doet de vervangers door verkeerde verwachting op te roepen te kort.
Gedurende de transitieperiode zou loskoppeling naar men vermoedt echter te ver gaan. Ojah heeft waarschijnlijk heel wijselijk besloten de marketing aan de klanten over te laten.
Tekst: Gerrit Jan.