Woensdag 20 Januari 2016
was het een beetje nevelig toen we arriveerden bij de “Herberg de Zoelensche Brug”. Zeventien Slowfoodies verzamelden zich daar – met aanhang – voor een door de chef speciaal voor onze groep samengesteld diner met zo veel mogelijk slowe en regionale producten.
Ontvangst met een glaasje frisse Lingeparel van het Betuws Wijndomein. Nadat we hadden plaatsgenomen aan een van de drie tafels werden we allereerst vergast op een tweetal amuses. Als eerste een “hutspotje” op de wijze van de chef: een verrassend glaasje met zoet-zuur-pikante wortel met een aardappelschuim. Ernaast een pittig pompoensoepje met kruidenolie.
Het viergangendiner werd daarna op voortreffelijke wijze begeleid door een wijnarrangement met verrassende keuzes. Bij het voorgerecht dronken we een Albariňo. Het bordje zag er feestelijk uit: biet, wortel en pastinaak, – de tegenwoordig niet meer vergeten groenten-, gedroogd en geserveerd met met jonge sla, puree van groene paprika, een op lage temperatuur gegaarde eidooier en een dressing met onder meer het Aziatische 5-kruidenpoeder.
Het tussengerecht werd begeleid door een Chardonnay uit Süd Tirol, een pareltje van Peter Zemmer. Een geweldige begeleider van het visbordje: gemarineerde zalm (MSC natuurlijk) uit Noorwegen met kuit van de vliegende vis, wasabi, komkommerschuim en sushirijst.
Het hoofdgerecht: een regelrecht pièce de résistance: buikspek, mooi zachtgegaard, het wangetje heel mals en een medaillon van het haasje, allemaal van het Bonte Bentheimervarken. Het begeleidend garnituur arbeidsintensief en verrukkelijk: knolselderijpuree met rodekoolgel, pastinaakpuree en bloemkool, bitterballetjes van polenta en een jus met tonen van hoisinsaus (bekend van de pekingeend). Erbij Saint Roche, een van Syrah en Grenache gemaakte Cotes du Roussillon.
Voor we aan het dessert toekwamen nog een prédessert: Granité van mandarijn met olijfolie en tapiocakorrels. Leuk!
Bij het ‘echte’ dessert dronken we Beaulon, een Pineau des Charentes (een versterkte wijn op basis van Cognac en druivensap). Een mooi bordje met appelcompôte, structuren van chocola (een heus kaneelstokje van chocola!), een groene appelgelei, een macaron en een sorbet van Gluehwein; alles verrassend.
Het koffie- en theegarnituur met kokospannacotta, een lychee marshmallow en een brownie completeerden deze zeer geslaagde en culinair hoogstaande avond.
De nevel was inmiddels in mist veranderd en het blijkt dat GPS signalen dan niet zo goed doorkomen op de navigatieapparatuur ….. Gevolg: de weg kwijtgeraakt: eindeloze smalle landweggetjes en bospaden tot we weer een bord zagen met aanwijzingen om terug te komen in de bewoonde wereld. Na 1 uur en twintig minuten (normale reistijd 20 minuten) openden we onze huisdeur. Zeer tevreden over een geslaagde avond.
Tekst: Ad.