Zaterdag, 18 juni 2011.
Een gezelschap van 20 leden vormde het panel ter beoordeling. De te beoordelen kersen hingen aan de hoogstambomen met oude rassen in de bongerd van Susanne en Hans in Kesteren. In deze boomgaard komen geen nieuwe rassen voor.
Beoordeeld werd de smaak van de volgende rassen:
– Vroege Zwarte Duitse
– Inspecteur Leunis
– Bigarreau Napoleon
– Varikse Zwarte
– wijnkers
– Onbekend ras, kleine puntvormige kers.
Bij de beoordeling werd al snel duidelijk dat een onderlinge vergelijking bemoeilijkt werd door de verschillende mate van rijpheid van de rassen. De Vroege Duitse was in een later rijpings-stadium dan de Bigarreau, Inspecteur Leunis zat daar tussenin en de wijnkers was pas net zover. Dat verschil bleek bepalend voor de rijkdom aan aroma’s. Het verschil in zoetheid was niet opvallend.
De Vroege Zwarte Duitse was overtuigend de kers met de grootste rijkdom aan aroma’s, de beste zoet/zuur balans en sappigheid.
Inspecteur Leunis en de Varikse Zwarte deelden een tweede plaats.
De Bigarreau werd extra gewaardeerd vanwege zijn wat hardere huid, waardoor bij stukbijten in de mond als het ware een explosie van vruchtensap plaats vond, maar was in aroma’s geen winnaar.
De wijnkers deed in alle opzichten zijn best, maar vermoedelijk ontbrak het deze kers nu aan voldoende rijpheid.
Het onbekende ras zou wat kersensmaak betreft wel gerooid mogen worden.
Als nagerecht, van het na de proeverij geserveerde diner, – dat bestond uit Geschnetseltes van Kip met Zwarte Kersen en Gehaktballetjes met Kersensaus – werd roomijs van Meikersen en Sorbetijs van Zwarte Duits kersen opgediend, waarbij ook reeds vorig seizoen geoogste en op brandewijn geconserveerde kersen werden geserveerd. Daarbij bleken Spekkersen, de Gele Napoleons, het beste de smaak van een kers te hebben bewaard, gevolgd door de Bigarreau en de Zwarte Duitse als laatste. Ook de brandewijn uit alle potten was zeer genietbaar.
Naar de persoonlijke indruk van ondergetekende is de sap-rijkdom, zoetheid en grootte van de meeste in de Betuwe verkrijgbare nieuwe rassen prima voor elkaar maar, ontbreekt het vaak aan de echte kersen aroma’s. De oude rassen, welke wel wat kleiner van formaat blijven, hebben een hogere concentratie van aroma’s.
Was getekend: Gerrit Jan.